I denne luken er det rett og slett en reprise. Fordi jeg elsker tegneserier.
Transmetropolitan er fantastisk. Det er fremtiden, og samtidig er det skremmende likt nåtiden. Spider Jerusalem er en narkoman, kjederøykende, sinna journalist. (Selv om narkoman neppe er det rette ordet i en fremtid hvor nesten alle er rusa på noe) Han blir dratt ut av isolasjonen sin i fjellene og tilbake til byen for å fullføre en kontrakt han har skrevet under.
Noe av det jeg liker best med Transmet er at Warren Ellis ikke holder igjen. Han tar helt løs og ingenting er hellig.
En annen ting er at i enkelte nummer er det forskjellige tegnestiler. På en måte blir han mer mangefasettert sånn.
Om du er sart, eller den du vil gi den til, er sart, så er kanskje ikke Transmet en god julegave. 
Alle som kjenner meg vet jo også at jeg er ekstremt glad i sitater fra tilfeldige ting. «Chairleg of Truth» er en av dem. 
Så det er dagens anbefaling – dere bør også sjekke ut dokumentaren om Warren Ellis – Captured Ghosts.
MarielleNerder 
Eg HAR jo lese noko anna enn Planetary av han, jo! Det var ein herleg Punisher-miniserie som kom ut i norsk omsetjing av han for vel ti år sidan, meinar eg!
ah, det kan godt hende, den har unnsluppet meg!
Nei, eg rota. Det var den andre kjente valdsteikneserieforfattaren med etternamn E***is som hadde skreve den (Garth Ennis). Rotar støtt saman kven av dei to som har skreve kva (og det er urettvist mot Ellis sidan Ennis’ hovudverk «Preacher» slo meg som litt oppskrytt når eg las det). Så då er det berre Planetary eg har lese lell.
Preacher er god, men gorefest. Jeg synes den er bedre enn mye annet, men.. ikke top notch.
Ah, past me agrees as well: http://lokiofaesir.wordpress.com/2007/03/27/preacher/
So I see^^
Då er me einige. Etter kva eg hugsar var det som verkeleg plaga meg to ting — det eine at hovudplottet reint mytologisk/metafysisk sett jo lengre eg kom i historia stadig verka meir og meir banalt og lite gjennomtenkt. Det er kanskje litt urettferdig sidan eg automatisk samanliknar med liknande episke overnaturlege plott i t.d. «Sandman» og «Lucifer», men det var no likevel inntrykket. Og det andre var at det var så sensasjonalistisk. Plottet var ofte bra, men karakterane … «Her er ein ny skurk. Du veit vedkommande er fæl fordi han/ho har ein eller annan ekkel perversitet og/eller er misforma på eit eller anna vis. No skal dei gjennomgå masse vald og banne mykje, for det vil vere underhaldande.» Usj. Eg er sikkert i overkant kritisk no, er så lenge sidan eg las den, men at det er dette inntrykket eg sit att med er jo ikkje heldig.
Det sære er at eg likte den ganske godt _likevel_, trass i desse heller store problema. Så eg skjønnar godt at den er så populær.
Ja, det er litt det som ble problemet mitt også. Shock value for shock values sake. Det er aldri et tegn på noe bra.
Så triveleg å vere så einig. ^^
Haha, det bør love bra for det jeg anbefaler sin del 😉
Du seier noko der … snubla over tilrådinga di av Nekronauten i går kveld òg. Korleis målest den mot Odinsbarna?
Ikke i nærheten. Underholdende, det var den, da.
Ah, flott. Du verka sånn nogelunde like engasjert i begge postane, så ville vere sikker på at eg las rett mellom linjene på kven som var best. 🙂
Jeg er stort sett alltid veldig engasjert^^;
Høyrest slitsomt ut. Men er sikkert moro om ein har energien til det!
Er nok bare lagd sånn. Svart,hvitt, enten eller.
Hah. Diametriske mosetningar der, altså. Eg slit vanlegvis med å ikkje finne grunnar til å gi dårlege ting ein tredje og fjerde sjanse (prøvde 44 nye fjernsynspilotar i 2013, og endte opp med å sjå absolutt alt av 38 av dei …) — og slit tilsvarande med å ikkje finne grunnar til at gode ting ikkje er fullt så fantastisk som andre skal ha det til. Finn liksom alltid noko å klage på.
Jeg kan prøve å se ting to ganger, på the offchance at jeg hadde en dårlig dag eller noe første gangen, men etter Troja (filmen) så ga jeg opp å prøve tre ganger.
Eg liker Troja! Veit eg er i mindretal der, men eg storkoste meg nok med Brian Cox som Agamemnon og Sean Bean som Odyssevs til at det vog opp for det meste.
Jeg elsker myten om Troja. Helen of Troy og hele greia. Med så mye potensiale for awesome så ble jeg forbanna for at det ikke ble EPISK FANTASTISK i mine øyne.
Heh. Er irritert over at dei fjerna gudane når dei likevel skulle gjere det så Digert Og Episk, men elles var eg rimeleg nøgd. Skuffa at det aldri vart ein Odyssevsoppfølgar, eigentleg. (Eller ein Aeneasoppfølgjar for den del, men då ville eg jo ikkje fått sett meir Bean).
Bean ❤
Jason og gullskinnet skulle jeg likt å se.
Det ville jo vore prequel, då, men jau, kvifor ikkje.
En av favorittmytene mine.
Hugsar eg såg denne http://en.wikipedia.org/wiki/Jason_and_the_Argonauts_(2000_film) fordi «Tin Man»-skaparen Nick Welling var involvert, men det var ikkje særleg bra.
Den har jeg ikke sett! 😀
Hm. Vel, eg halvsåg berre medan eg jobba, så om du likar myta så godt og attpåtil gir den full merksemd, så er det godt mogeleg du får meir ut av den enn meg. Var ikkje som om eg tykte den var elendig, verka veldig sånn run of the mill.
Det blir ofte elendig i mine øyne. Men får prøve,om jeg finner den^^
Nick Welling er betre når han står meir fritt med materialet, trur eg. Hans «Alice» (Wonderland-mange-år-etter) og «Neverland» (Neverland-mange-år-før) var ganske bra, og «Tin Man» (Oz-mange-år-etter) var kanskje til og med veldig bra, men denne (som er ein direkte adapsjon av myta heller enn ei gjendikting) var heilt midt på treet og hans ekstremt trufaste «Alice in Wonderland» var så kjedeleg at eg orka ikkje sjå ferdig ein gong.
Har ikke sett noen av dem,faktisk.
Prøv gjerne «Tin Man» viss du tykkjer dei høyrest interessante ut. Den er ganske bra. Om du liker den er antakeleg «Alice» og «Neverland» òg verd ein kikk, men dei er hakket svakare, så kan vere lurt å prøve ut den beste fyrst og sjå om du likar historietypen.
Duly noted! Jeg har en litt sær smak,så.